viernes, 13 de abril de 2012

Sem título

Nas horas malucas
dum tempo irresistível

O ponteiro à direita
o segundeiro à esquerda

Vi-o como uma apreensão
do agora, depois vi-o
como um tempo sobrando, só foi após a morte
que vi tudo voltar-se outrora uma contradição

Um contrarrelógio 
a favor
das suas agulhas. 


NotaEste poema lo escribí directamente al português con sus posteriores modificaciones, una noche de madrugada en la ciudad de la luz. 

2 comentarios:

  1. Tot i que tinc amics brasileiros, no entenc ni borrall de portuguès. Dit això, et diré que m'agrada la musicalitat que li saps treure a les paraules, sigui l'dioma que sigui. Un cop més, em declaro fan teu.
    Passa-t'ho molt i molt bé allà on estiguis. La vida és curta, però és bo treure-li tot el suc, com a una taronja. O com a una llimona.
    Una abraçada i un petó!

    ResponderEliminar
  2. Moltes gràcies Manel, segueixo treient-li suc a la ciutat, no en dubtis :)
    i altre vegade merci per declarar-te fan meu.
    Que no pari l'escriptura!

    Petons.

    ResponderEliminar